Χθες δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» η επιστολή του πεθερού του Γιάνη Βαρουφάκη

Χθες δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» η επιστολή του πεθερού του Γιάνη Βαρουφάκη, Φαίδωνα Στράτου, όπου ο γνωστός βιομήχανος εκφράζει τη γνώμη του για θέματα που αφορούν τον σύζυγο της κόρης του και υπουργό Οικονομικών της χώρας. Φυσικά, την έστειλε για να δημοσιευτεί, εκφράζοντας τις αντιρρήσεις του μεταξύ άλλων για τον μη θρησκευτικό όρκο του Αλέξη Τσίπρα και τη διαφωνία του να καταθέσει στεφάνι ο πρωθυπουργός στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου είχαν εκτελεστεί εκατοντάδες κομμουνιστές από τους Γερμανούς. Σε γενικές γραμμές, τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε είναι ανάξια λόγου. Και όλα αυτά σε μία δημόσια επιστολή του στον πρωθυπουργό, βασικός συνεργάτης του οποίου είναι ο άνδρας που έχει παντρευτεί την κόρη του - στον οποίο φυσικά είχε τη δυνατότητα να μιλήσει κατ’ ιδίαν. Σε ένα παράλληλο, πιο «lifestyle» σύμπαν, το προηγούμενο καλοκαίρι η μητέρα της παρουσιάστριας Σίσσυς Φειδά έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη μιλώντας για την κόρη της με απαξιωτικό τρόπο, εκθέτοντας τα παράπονά της και μιλώντας για τον κακό χαρακτήρα της κόρης της, μπροστά σε μια κάμερα. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά τα φαινόμενα είναι συχνά παγκοσμίως. Έχουμε δει πολλές φορές συγγενικά πρόσωπα διασήμων να εκθέτουν και να προσβάλουν τους «δικούς τους ανθρώπους». Αλλά είναι πραγματικά ακατανόητο. Όσο μεγάλες κι αν είναι η πικρία ή οι διαφωνίες μέσα σε ένα στενό οικογενειακό περιβάλλον, είναι πολύ άγριο να δημοσιοποιούνται. Είναι απίστευτα μικρόψυχο εκ μέρους του «θύτη» και εξαιρετικά αμήχανο για τους «θεατές». Γιατί όλοι αισθανόμαστε ένα είδος ντροπής βλέποντας τέτοια περιστατικά, παρακολουθόντας μία δημόσια επίθεση εναντίον διάσημων προσώπων από συγγενείς τους, και νιώθοντας πόσο ακραίο είναι να θέλει κάποιος να εκθέσει ή να βλάψει έναν τόσο κοντινό του άνθρωπο. Δεν με απασχολεί αν είναι αλήθεια όσα λένε, αν συμφωνώ με τη γνώμη των συγγενών-επικριτών. Βρίσκω απλά πολύ άγριο το γεγονός ότι επιλέγουν να εκθέσουν τους κοντινούς τους ανθρώπους. Και το χειρότερο είναι πως, αν ψάξει κάνεις πίσω από αυτές τις επιθέσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις θα δει κρυμμένα συμφέροντα. Κι όταν λέμε συμφέροντα, εννοούμε κανονικά, οικονομικά συμφέροντα. Κάτι που κάνει την όλη κατάσταση ακόμα πιο χυδαία. Εν τέλει, βλέπεις πως την τάση «ανθρωποφαγίας» εναντίον των διάσημων προσώπων δεν καταφέρνουν να «σκοτώσουν» ούτε καν οι συγγενείς τους, που, τελικά, ενδίδουν στον πειρασμό της «παράπλευρης» δημοσιότητας. Αλλά θα έπρεπε να θυμηθούμε πως σε μία δίκη τα συγγενικά πρόσωπα του κατηγορούμενου είναι πάντα μάρτυρες που έχουν μικρότερη ισχύ, αφού το να μιλήσουν υπέρ του κατηγορουμένου θεωρείται δεδομένο. Οπότε, πόση ισχύ μπορεί να έχουν τα λεγόμενα ενός συγγενή, όταν φτάνει στο σημείο να βάλλει εναντίον του δικού του ανθρώπου;